W mitologiach smok jest przedstawiany jako zwierzę, rodzaj
olbrzymiego, latającego gada. Smoki obdarzone
były przewrotną inteligencją i według wielu mitów potrafiły posługiwać się mową oraz posiadały rozmaite
skarby, a także ziały ogniem.
Różne "smokopodobne" zwierzęta występowały w mitologiach wielu kultur. Smoki
są istotami reprezentującymi siły natury i cztery żywioły, zwłaszcza zaś ogień i
powietrze. Smok był też często używany w roli symbolicznej.
POCHODZENIE SŁOWA "SMOK"
W większości języków europejskich słowo smok pochodzi od greckiego słowa drakan (bystrooki) np. ang. Dragon, niem. Drache, cz. Drak. Wyjątkiem jest polskie słowo smok wywodzące się najprawdopodobniej od indoirańskiego wyrazu oznaczającego połykanie.
SMOKI EUROPY
Smoki europejskie, dominujące w mitologiach kontynentu oraz w konwencji fantasy, mają wygląd mocno wyrośniętej jaszczurki (czy też jak kto woli czworonożnego dinozaura), z dodanymi skrzydłami. Jako symbol pojawiają się już w Imperium Rzymskim. Potrafią zionąć ogniem, nierzadko mają wiele głów i są na ogół symbolem zła, a także szatana. W Europie wiąże się z nimi wiele legend.
Gatunki smoków
Chromatyczne (głównie złe) smoki
Chromatyczne (głównie złe) smoki
Smoki
Białe
Białe smoki to najsłabsi i najgłupsi przedstawiciele smoczego rodu.
Większość białych smoków jest zwykłymi drapieżnikami o zwierzęcych
instynktach. Ich pyski wykrzywia grymas wściekłości - nie widać nawet śladu
przebiegłości, cechujących inne gatunki smoków.Łuski białego smoczątka błyszczą niczym zwierciadełka. Gdy smok się zestarzeje, blask słabnie. Łuski wiekowej bestii są gdzieniegdzie blado błękitne, a gdzieniegdzie jasnoszare, tylko czasem białe.
Pysk białego smoka zwęża się ku przodowi, przez co nieco przypomina dziób ogromnego ptaka. Jego głowę zdobi grzebień. Smoka zaś otacza słaby odór - jakby chemikaliów.
Białe smoki zakładają siedziby w mroźnych jaskiniach i pieczarach leżących głęboko pod ziemią, gdzie mogą kryć się przed ciepłymi promieniami słońca. Oczywiście skarby przechowują w leżach, najchętniej w zalodzonych grotach, w których ściany się odbijają klejnoty - najlepiej diamenty, które białe smoki cenią najwyżej.
Te istoty, podobnie jak ich kuzyni, są w stanie zjeść niemal wszystko. Należą jednak do wybredniejszych smoków i pożerają tylko to, co zostało zamrożone. Zwykle żywią się istotami, które zabije ich mroźny dech i których zwłoki zesztywnieją od chłodu. Czasem zagrzebują tez pożywienie w śnieżnych zaspach, aby jego temperatura była odpowiednio niska.
Neutralnymi wrogami białych smoków są giganci lodowi. Zabijają oni te gady i żywią się nimi, a czasem tez chwytają i wykorzystują jako strażników.
Smoki Błękitne
Błękitne smoki to istoty próżne, pilnie strzegące swojego terytorium.
Lepiej od innych smoków zakopują się w piasku.Uszy przedstawiciela tego gatunku są niesamowicie postrzępione. Charakteryzuje go również duży róg wrastający z nosa. Łuski tego smoka mienią się różnymi odcieniami błękitu: ciemny granat, szafir, czy indygo. Niesiony pustynnymi wiatrami piasek poleruje owe łuski na połysk. Im smok starszy, tym łuski większe.
Skóra błękitnych jest niejako naelektryzowana i cały czas słychać, jak trzeszczy oraz szumi. Dźwięki stają się głośniejsze, gdy gad jest rozwścieczony lub zamierza zaatakować. Czuć wtedy słabą woń ozonu i piasku.
Jaskrawe ubarwienie sprawia, że błękitne smoki łatwo zauważyć na jałowych pustyniach. Często zakopują się one w piasku, a wtedy widać jedynie niewielką część ich głowy.
Błękitne smoki lubią latać w gorącym pustynnym powietrzu, zwykle za dnia, gdy temperatura jest najwyższa. Niektóre niemal dorównują barwie pustynnego nieba, co sprytnie wykorzystują.
Te gady zakładają siedziby w rozległych jaskiniach, gdzie gromadzą również skarby. Choć zbierają wszystko, co zdaje się mieć jakąś wartość, najbardziej cenią sobie klejnoty - szczególnie szafiry.
Niełatwo im zaspokoić ogromny głód, dlatego tez czasami jedzą węże, jaszczurki i pustynne rośliny. Lubią natomiast zwierzęta stadne, jak choćby wielbłądy. Jeśli tylko nadarza się okazja, przed pożarciem przypiekają je błyskawicami.
Smoki Czarne
Czarne smoki mają okropny charakter, a na dodatek są przebiegłe i
złośliwe - wszystkie te cechy odbijają się w złowrogo wyglądających pyskach
tych istot. Czasami stwory te nazywa się "czaszkowymi smokami", a to ze
względu na głęboko osadzone oczy oraz pokaźne nozdrza.
Okropne wrażenie potęguje stopniowo rozkładająca się skóra na policzkach i wokół nasady rogów. Im smok starszy, tym płaty psującej się skóry są większe, lecz w żaden sposób nie szkodzi to stworowi.
Łuski smoka, który właśnie się wykluł, są bardzo cienkie i małe, ale za to lśnią niezwykłą czernią.. wraz z wiekiem, grubieją one i twardnieją, a także staja się coraz bardziej matowe, dzięki czemu gadowi łatwiej ukryć się na bagnach czy pośród trzęsawisk.
Czarne smoki osiedlają się w dużych wilgotnych pieczarach oraz labiryntach jaskiń. Otacza je odór gnijącej roślinności i stęchłej wody. Starsze smoki ukrywają wejście do leż za pomocą czarów.
Te istoty żywią się przede wszystkim rybami, mięczakami i innymi wodnymi stworzeniami. Nie stronią tez od czerwonego mięsa, lecz przed spożyciem lubią je "peklować", pozostawiając na kilka dni w kałużach, których nie brak w ich siedzibach.
Czarne smoki wprost przepadają za pieniędzmi. Starsze okazy czasami chwytają humanoidów i przed ich zabiciem, wypytują o sterty złotych, srebrnych i platynowych monet.
Smoki CzerwoneOkropne wrażenie potęguje stopniowo rozkładająca się skóra na policzkach i wokół nasady rogów. Im smok starszy, tym płaty psującej się skóry są większe, lecz w żaden sposób nie szkodzi to stworowi.
Łuski smoka, który właśnie się wykluł, są bardzo cienkie i małe, ale za to lśnią niezwykłą czernią.. wraz z wiekiem, grubieją one i twardnieją, a także staja się coraz bardziej matowe, dzięki czemu gadowi łatwiej ukryć się na bagnach czy pośród trzęsawisk.
Czarne smoki osiedlają się w dużych wilgotnych pieczarach oraz labiryntach jaskiń. Otacza je odór gnijącej roślinności i stęchłej wody. Starsze smoki ukrywają wejście do leż za pomocą czarów.
Te istoty żywią się przede wszystkim rybami, mięczakami i innymi wodnymi stworzeniami. Nie stronią tez od czerwonego mięsa, lecz przed spożyciem lubią je "peklować", pozostawiając na kilka dni w kałużach, których nie brak w ich siedzibach.
Czarne smoki wprost przepadają za pieniędzmi. Starsze okazy czasami chwytają humanoidów i przed ich zabiciem, wypytują o sterty złotych, srebrnych i platynowych monet.
Czerwone smoki to gatunek najchciwszy z nich wszystkich. Nieustannie
starają się powiększać swe i tak ogromne skarbce. Należą też do istot
niezwykle próżnych. Zawsze są dumne i nie ukrywają pogardy, która obdarzają
wszystkich.
Łuski smoczątek są dość małe i lśniące, barwy szkarłatu. Dlatego też tak niewielkie smoki, drapieżcy i myśliwi z łatwością by dostrzegli. Pozostają, więc one pod ziemią i nie wychodzą na powierzchnię, dopóki nie będą w stanie o siebie zadbać. Łuski smoka, który jest już duży, nabierają barwy ciemnej czerwieni, nie lśnią również już tak mocno; ponadto przy brzegach matowieją. Im smok starszy, tym łuski większe, grubsze i twardsze.
Grzebień na karku oraz skrzydła stwora mają barwę popielato-niebieską lub purpurowo-szarą, te części gada również ciemnieją w miarę upływu lat. Również źrenice czerwonego smoka bledną z wiekiem tak, że u najstarszych oczy maja kolor roztopionej lawy.
Czerwone smoki żyją w dużych jaskiniach ciągnących się daleko w głąb ziemi. Ich rozgrzane ciała sprawiają, że ściany pieczar migoczą. W leżach tych smoków unosi się również charakterystyczny odór siarki i dymu.
Gdzieś nieopodal siedziby tych gadów musi znajdować się wysoki szczyt, z którego smok obserwuje swoje terytorium - czyli wszędzie tam, gdzie sięga jego wzrok. Czasem owym wysoko położonym miejscem może zainteresować się srebrny smok, przez co przedstawiciele obu gatunków są do siebie wrogo nastawieni.
Czerwone smoki są mięsożerne, zauraczająca ich ulubiona potrawa to młodzi ludzie lub elfy. Czasami zauraczają wieśniaków, by regularnie składali im w darze dziewice.
Łuski smoczątek są dość małe i lśniące, barwy szkarłatu. Dlatego też tak niewielkie smoki, drapieżcy i myśliwi z łatwością by dostrzegli. Pozostają, więc one pod ziemią i nie wychodzą na powierzchnię, dopóki nie będą w stanie o siebie zadbać. Łuski smoka, który jest już duży, nabierają barwy ciemnej czerwieni, nie lśnią również już tak mocno; ponadto przy brzegach matowieją. Im smok starszy, tym łuski większe, grubsze i twardsze.
Grzebień na karku oraz skrzydła stwora mają barwę popielato-niebieską lub purpurowo-szarą, te części gada również ciemnieją w miarę upływu lat. Również źrenice czerwonego smoka bledną z wiekiem tak, że u najstarszych oczy maja kolor roztopionej lawy.
Czerwone smoki żyją w dużych jaskiniach ciągnących się daleko w głąb ziemi. Ich rozgrzane ciała sprawiają, że ściany pieczar migoczą. W leżach tych smoków unosi się również charakterystyczny odór siarki i dymu.
Gdzieś nieopodal siedziby tych gadów musi znajdować się wysoki szczyt, z którego smok obserwuje swoje terytorium - czyli wszędzie tam, gdzie sięga jego wzrok. Czasem owym wysoko położonym miejscem może zainteresować się srebrny smok, przez co przedstawiciele obu gatunków są do siebie wrogo nastawieni.
Czerwone smoki są mięsożerne, zauraczająca ich ulubiona potrawa to młodzi ludzie lub elfy. Czasami zauraczają wieśniaków, by regularnie składali im w darze dziewice.
Smoki Zielone
Zielone smoki to istoty wojownicze, które zwykle atakują nawet
niesprowokowane. O ich agresywnej naturze świadczą paszcze pełne zębów oraz
groźnie wyglądające grzebienie. Przerażający wygląd podkreślają liczne guzy
i kolce, które porastają brwi i podbródek gada.
Zielone smoczątko ma cienkie i małe łuski ciemnozielonej, niemal czarnej barwy. Im gad starszy, tym jego łuski są większe i jaśniejsze - z czasem przybierają kolor zielony, szmaragdowy i oliwkowy, który pomaga tym smokom kryć się w lesie.
Te smoki zakładają siedziby w kniejach, hołdują zasadzie: "Im las starszy, tym lepiej". Preferują jaskinie we wzgórzach lub urwiskach, a ich siedziby można rozpoznać po charakterystycznej woni chloru.
Wiadomo, że bardzo głodne zielone smoki jedzą praktycznie wszystko, także krzaki i małe drzewka, jednak szczególnie lubią mięso elfów i chochlików.
Zielone smoczątko ma cienkie i małe łuski ciemnozielonej, niemal czarnej barwy. Im gad starszy, tym jego łuski są większe i jaśniejsze - z czasem przybierają kolor zielony, szmaragdowy i oliwkowy, który pomaga tym smokom kryć się w lesie.
Te smoki zakładają siedziby w kniejach, hołdują zasadzie: "Im las starszy, tym lepiej". Preferują jaskinie we wzgórzach lub urwiskach, a ich siedziby można rozpoznać po charakterystycznej woni chloru.
Wiadomo, że bardzo głodne zielone smoki jedzą praktycznie wszystko, także krzaki i małe drzewka, jednak szczególnie lubią mięso elfów i chochlików.
Metaliczne (głównie dobre) smoki
Miedziane smoki
Miedziane smoki
Miedziane smoki są strasznymi psotnikami, kawalarzami i dowcipnisiami.
Większość z nich jest dobrotliwa, lecz zdarzają się również niezwykle
chciwe.
Łuski miedzianego smoka, który co dopiero wykluł się z jajka, są
rdzawo-brązowe i mają lekko metaliczny połysk. Im gad starszy, tym łuski
jaśniejsze i bardziej miedziane. W przypadku dorastającego smoka nabierają
przyjemnego, ciepłego poblasku. Z kolei łuski bardzo starych gadów
nabierają zielonkawego odcienia.
Źrenice miedzianych smoków z wiekiem bledną, więc oczy najstarszych to jasne turkusowe kule. Miedziane smoki lubią suche, skaliste płaskowyże i góry (świetnie się wspinają i skaczą, gdyż posiadają potężne mięśnie łap). Mieszkają w wąskich jaskiniach, których wejścia ukrywają za pomocą czarów. Ich leża mają czasem postać pozbawionych stropów labiryntów, dzięki czemu smok może latać lub skakać ponad intruzami i atakować ich w dogodnym momencie. Miedziane smoki są zapalonymi myśliwymi, polowanie traktują jak sport, który nieco tylko ustępuje przyjemności czerpanej z jedzenia. Znane są z tego, że spożywają niemal wszystko, również rudę żelaza. Najbardziej lubią jednak potworne skorpiony oraz inne jadowite stworzenia, które maja pokaźne rozmiary. Układ trawienny smoka bez problemu radzi sobie ze spożywanym jadem, jeśli jednak trucizna dostałaby się do krwiobiegu gada poprzez ranę, działałaby w normalny sposób.
Miedziane smoki często zamieszkują wzgórza znajdujące się nieopodal siedzib czerwonych smoków, więc konflikty są nieuniknione między nimi. Mniejsze miedziane smoki zwykle unikają takiego kontaktu, chyba że mają równe szansę.
Źrenice miedzianych smoków z wiekiem bledną, więc oczy najstarszych to jasne turkusowe kule. Miedziane smoki lubią suche, skaliste płaskowyże i góry (świetnie się wspinają i skaczą, gdyż posiadają potężne mięśnie łap). Mieszkają w wąskich jaskiniach, których wejścia ukrywają za pomocą czarów. Ich leża mają czasem postać pozbawionych stropów labiryntów, dzięki czemu smok może latać lub skakać ponad intruzami i atakować ich w dogodnym momencie. Miedziane smoki są zapalonymi myśliwymi, polowanie traktują jak sport, który nieco tylko ustępuje przyjemności czerpanej z jedzenia. Znane są z tego, że spożywają niemal wszystko, również rudę żelaza. Najbardziej lubią jednak potworne skorpiony oraz inne jadowite stworzenia, które maja pokaźne rozmiary. Układ trawienny smoka bez problemu radzi sobie ze spożywanym jadem, jeśli jednak trucizna dostałaby się do krwiobiegu gada poprzez ranę, działałaby w normalny sposób.
Miedziane smoki często zamieszkują wzgórza znajdujące się nieopodal siedzib czerwonych smoków, więc konflikty są nieuniknione między nimi. Mniejsze miedziane smoki zwykle unikają takiego kontaktu, chyba że mają równe szansę.
Mosiężne smoki
Mosiężne smoki to istoty gadatliwe. Z wyrazu ich pyska można bez trudu
wyczytać emocje. Często posiadają pożyteczne informacje, lecz prawie zawsze
dzielą się nimi jedynie po długich targach i licznych sugestiach
dotyczących daniny..
Łuski mosiężnego smoczątka są ciemnobrązowe i cętkowane. Wraz z wiekiem nabierają one coraz bardziej mosiężnego odcienia, aż wreszcie uzyskują ciepłą barwę i miły dla oka połysk.
Płyty czołowe zdobiące głowę tego gada są gładkie i maja metaliczny kolor. Z podbródka wyrastają zakrzywione kolce, które z wiekiem stają się coraz ostrzejsze. Otacza je zaś silna, metaliczna woń oraz zapach piasku.
W miarę upływu lat źrenice miedzianych smoków bledną, aż wreszcie ich oczy przemieniają się w kule roztopionego metalu.
Mosiężne smoki lubią, gdy jest sucho i gorąco - większość czasu spędzają, więc pławiąc się w pustynnym słońcu. Mieszkają zaś w wysoko położonych jaskiniach, których wejścia prowadzą na wschód, dzięki czemu mogą cieszyć się porannym słońcem. Na ich terytorium zawsze znajduje się kilka miejsc, gdzie smok może się wygrzewać w ciepłych promieniach słonecznych, co pewien czas prowadząc rozmowy z podróżnymi na tyle nieostrożnymi, by zapuścić się na jego teren.
Jeśli to konieczne, mosiężne smoki są w stanie zjeść niemal wszystko. Zwykle zadowalają się jednak niewielką ilością pokarmu. Wystarcza im łyk porannej rosy, w suchym środowisku, w którym żyją, jest to prawdziwy rarytas. Można zaobserwować, jak długimi językami ostrożnie zlizują ją z liści roślin.
Mosiężne smoki żyją w takim samym środowisku, co błękitne, więc przedstawiciele tych ras są do siebie wrogo nastawieni. Większe błękitne smoki mają przewagę w walce jeden na jeden, więc miedziane smoki zwykle starają się ich unikać, dopóki nie zbiorą sąsiadów, by przystąpić do zmasowanego ataku.
Spiżowe smoki
Spiżowe smoki są istotami bardzo dociekliwymi. Lubią zamieniać się w
małe, przyjazne i obserwować poszukiwaczy przygód. Fascynuje je wojaczka i
chętnie przyłączają się do armii walczącej w słusznej sprawie, choć
zwykle oczekują ze swe usługi sowitej zapłaty.
Łuski spiżowego smoczka mają barwę żółtozieloną, o lekkim odcieniu brązu. Im smok jest starszy, tym jego łuski ciemniejsze bardziej spiżowo-brązowe. Krawędzie łusek starszego już smoka są ciemnogranatowe. Natomiast źrenice tych gadów bledną z wiekiem, więc u najstarszych oczy przypominają jasne kule zieleni.
Spiżowe smoki bardzo dobrze pływają, świadczą o tym łapy zaopatrzone w błonę pławną oraz gładkie, płaskie łuski. Lubią przebywać w pobliżu słodkiej lub słonej wody. Często nurkują na duże głębokości, by się ochłodzić lub poszukiwać pereł czy zatopionych skarbów. Siedziby lubią zakładać w jaskiniach, do których dotrzeć można jedynie z wody. Mimo to ich leża są zawsze suche. Nie składają jaj, nie śpią i nie gromadzą skarbów pod wodą. Siedziby tych smoków, a także gady otacza woń morskiej piany.
Spiżowe smoki żywią się wodnymi roślinami oraz niektórymi gatunkami morskich zwierząt. Szczególnie przepadają za mięsem rekinów. Czasami lubią tez jeść perły.
Łuski srebrnego smoczątka są szarobłękitne, o srebrnym połysku. Jaśnieją wraz z wiekiem aż wreszcie poszczególne łuski zanikają. Z tego powodu z oddali srebrne smoki wyglądają niczym wyrzeźbione z metalu. Czasami nazywa się je "tarczowymi smokami" - z racji srebrzystych płyt, które zdobią ich głowy. Zawsze otacza je słaba woń deszczu.
Z wiekiem źrenice srebrnego smoka jaśnieją, aż u najstarszych wyglądają jak kule rtęci.
Gady te najchętniej zakładają legowiska wśród odludnych górskich szczytów lub pośród chmur, gdzie siedziba wyposażona jest w magiczna podłogę, na której to smok może składać jaja i gromadzić skarby.
Wydaje się, że srebrne smoki wolą ludzi niż przedstawicieli własnego gatunku i często mają śmiertelnych towarzyszy, z którymi nawet nawiązują głębokie przyjaźnie. Niemniej jednak smok wreszcie przybiera prawdziwą postać i znika na jakiś czas.
Co ciekawe, srebrne smoki lubią ludzkie mięso i mogłyby się nim odżywiać.
Ponieważ srebrne i czerwone smoki żyją na podobnych terenach, często dochodzi między nimi do sporów. Pojedynki między tymi dwoma gatunkami są dosyć zaciekłe i często prowadzą do śmierci któregoś ze smoków. Zwykle jednak srebrne smoki maja przewagę, ponieważ współpracują ze sobą lub ludzkimi sojusznikami.
Łuski złotego smoka zaraz po wykluciu się z jaja są ciemnożółte, ozdobione licznymi plamkami metalicznego złota. W miarę upływu czasu plamki się powiększają, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są złote.
Mądre pyski tych gadów zdobią wąsy. Świecące źrenice z wiekiem stają się coraz jaśniejsze, aż wreszcie oczy smoka przemieniają się w kałuże roztopionego złota. Istoty te pachną szafranem i kadzidłem.
Złote smoki żyją niemal wszędzie. Siedziby zakładają w odosobnionych miejscach; zawsze są z kamienia, przeważnie zamieszkują jaskinie, a także zamki. Zwykle mają lojalnych strażników: zwierzęta charakterystyczne dla danego regionu, giganci burzowi czy chmurowi o dobrym charakterze. Złote smoki żywią się przede wszystkim perłami lub małymi klejnotami. Chętnie przyjmują dary, jeśli nie mają one tylko charakteru łapówek.
Łuski mosiężnego smoczątka są ciemnobrązowe i cętkowane. Wraz z wiekiem nabierają one coraz bardziej mosiężnego odcienia, aż wreszcie uzyskują ciepłą barwę i miły dla oka połysk.
Płyty czołowe zdobiące głowę tego gada są gładkie i maja metaliczny kolor. Z podbródka wyrastają zakrzywione kolce, które z wiekiem stają się coraz ostrzejsze. Otacza je zaś silna, metaliczna woń oraz zapach piasku.
W miarę upływu lat źrenice miedzianych smoków bledną, aż wreszcie ich oczy przemieniają się w kule roztopionego metalu.
Mosiężne smoki lubią, gdy jest sucho i gorąco - większość czasu spędzają, więc pławiąc się w pustynnym słońcu. Mieszkają zaś w wysoko położonych jaskiniach, których wejścia prowadzą na wschód, dzięki czemu mogą cieszyć się porannym słońcem. Na ich terytorium zawsze znajduje się kilka miejsc, gdzie smok może się wygrzewać w ciepłych promieniach słonecznych, co pewien czas prowadząc rozmowy z podróżnymi na tyle nieostrożnymi, by zapuścić się na jego teren.
Jeśli to konieczne, mosiężne smoki są w stanie zjeść niemal wszystko. Zwykle zadowalają się jednak niewielką ilością pokarmu. Wystarcza im łyk porannej rosy, w suchym środowisku, w którym żyją, jest to prawdziwy rarytas. Można zaobserwować, jak długimi językami ostrożnie zlizują ją z liści roślin.
Mosiężne smoki żyją w takim samym środowisku, co błękitne, więc przedstawiciele tych ras są do siebie wrogo nastawieni. Większe błękitne smoki mają przewagę w walce jeden na jeden, więc miedziane smoki zwykle starają się ich unikać, dopóki nie zbiorą sąsiadów, by przystąpić do zmasowanego ataku.
Spiżowe smoki
Łuski spiżowego smoczka mają barwę żółtozieloną, o lekkim odcieniu brązu. Im smok jest starszy, tym jego łuski ciemniejsze bardziej spiżowo-brązowe. Krawędzie łusek starszego już smoka są ciemnogranatowe. Natomiast źrenice tych gadów bledną z wiekiem, więc u najstarszych oczy przypominają jasne kule zieleni.
Spiżowe smoki bardzo dobrze pływają, świadczą o tym łapy zaopatrzone w błonę pławną oraz gładkie, płaskie łuski. Lubią przebywać w pobliżu słodkiej lub słonej wody. Często nurkują na duże głębokości, by się ochłodzić lub poszukiwać pereł czy zatopionych skarbów. Siedziby lubią zakładać w jaskiniach, do których dotrzeć można jedynie z wody. Mimo to ich leża są zawsze suche. Nie składają jaj, nie śpią i nie gromadzą skarbów pod wodą. Siedziby tych smoków, a także gady otacza woń morskiej piany.
Spiżowe smoki żywią się wodnymi roślinami oraz niektórymi gatunkami morskich zwierząt. Szczególnie przepadają za mięsem rekinów. Czasami lubią tez jeść perły.
Srebrne smoki
Srebrne smoki to istoty dostojne, mające posągowe kształty. Z radością
pomagają w potrzebie dobrym stworzeniom, a gdy sprzymierzają się z
ludźmi, często przybierają postać miłego starca lub ładnej dziewczyny.
Łuski srebrnego smoczątka są szarobłękitne, o srebrnym połysku. Jaśnieją wraz z wiekiem aż wreszcie poszczególne łuski zanikają. Z tego powodu z oddali srebrne smoki wyglądają niczym wyrzeźbione z metalu. Czasami nazywa się je "tarczowymi smokami" - z racji srebrzystych płyt, które zdobią ich głowy. Zawsze otacza je słaba woń deszczu.
Z wiekiem źrenice srebrnego smoka jaśnieją, aż u najstarszych wyglądają jak kule rtęci.
Gady te najchętniej zakładają legowiska wśród odludnych górskich szczytów lub pośród chmur, gdzie siedziba wyposażona jest w magiczna podłogę, na której to smok może składać jaja i gromadzić skarby.
Wydaje się, że srebrne smoki wolą ludzi niż przedstawicieli własnego gatunku i często mają śmiertelnych towarzyszy, z którymi nawet nawiązują głębokie przyjaźnie. Niemniej jednak smok wreszcie przybiera prawdziwą postać i znika na jakiś czas.
Co ciekawe, srebrne smoki lubią ludzkie mięso i mogłyby się nim odżywiać.
Ponieważ srebrne i czerwone smoki żyją na podobnych terenach, często dochodzi między nimi do sporów. Pojedynki między tymi dwoma gatunkami są dosyć zaciekłe i często prowadzą do śmierci któregoś ze smoków. Zwykle jednak srebrne smoki maja przewagę, ponieważ współpracują ze sobą lub ludzkimi sojusznikami.
Złote smoki
Złote smoki są istotami mądrymi i pełnymi wężowej gracji, a także
zwinnymi. Nienawidzą niesprawiedliwości i nieuczciwości. Często wyruszają w
świat, by szerzyć dobro, zwykle w postaci człowieka lub zwierzęcia.Łuski złotego smoka zaraz po wykluciu się z jaja są ciemnożółte, ozdobione licznymi plamkami metalicznego złota. W miarę upływu czasu plamki się powiększają, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są złote.
Mądre pyski tych gadów zdobią wąsy. Świecące źrenice z wiekiem stają się coraz jaśniejsze, aż wreszcie oczy smoka przemieniają się w kałuże roztopionego złota. Istoty te pachną szafranem i kadzidłem.
Złote smoki żyją niemal wszędzie. Siedziby zakładają w odosobnionych miejscach; zawsze są z kamienia, przeważnie zamieszkują jaskinie, a także zamki. Zwykle mają lojalnych strażników: zwierzęta charakterystyczne dla danego regionu, giganci burzowi czy chmurowi o dobrym charakterze. Złote smoki żywią się przede wszystkim perłami lub małymi klejnotami. Chętnie przyjmują dary, jeśli nie mają one tylko charakteru łapówek.
Inne rodzaje smoków
Ametystowe smoki
Ametystowe smoki są najelegantszymi ze wszystkich gatunków tych istot.
Lubią pomagać dobrym stworzeniom, gdy te znajdą się w potrzebie. Często
polimorfują w przystojnego młodzieńca lub śliczną panienkę.
Łuski ametystowego smoczątka mają srebrno-fioletowy kolor. Wraz z wiekiem stają się coraz bardziej jaśniejsze, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są jak diament o lekko fioletowym zabarwieniu. Oprócz tego z biegiem lat łuski te są kompletnie nie widoczne, co sprawia, że gad wyglądy jakby był wykuty z kryształu.
Z wiekiem źrenice ametystowych smoków jaśnieją, aż u najstarszych przypominają kwarcowe kule. Gady te posiadają lekką woń minerałów skalnych.
Ametystowe smoki, podobnie jak złote, żyją niemal wszędzie. Najczęściej siedziby zakładają w jaskiniach, gdzie tworzą się kwarce, którymi się żywią, lub w opuszczonych zamkach.
Ametystowe smoki żywią się przede wszystkim minerałami skalnymi i klejnotami. Najbardziej uwielbiają kwarce, a z nich ametysty. Za swoją pomoc lubią dostawać prezenty w postaci kamieni szlachetnych.
Łuski tych gadów posiadają kolor pustynnego piachu, od ciemnego brązu u świeżo wyklutych z jaj do niemal białych w podeszłym wieku; skórzastymi i nie tak twardymi jak przedstawicieli smoczej rodziny. Smoki brunatne posiadają małe, połączone błoną pławną pazury, dobrze przystosowane do kopania, a także długą szyje na końcu, której znajduje się najeżony zębami pysk.
Mimo tego, iż smoki brunatne są inteligentne, ludzi oraz spokrewnione z nimi istoty postrzegają jako pożywienie. Mogą przez dłuższy czas wytrzymać na diecie "mineralnej" - jedząc nawet piasek - jednak znacznie wolą mięso (szczególnie preferują konie).
Smoki brunatne mieszkają w wykopanych przez siebie rozległych komnatach pod piaskami pustyni, mieszczącymi się zwykle na głębokości przynajmniej 300 metrów pod ziemią. Są zaprzysięgłymi wrogami błękitnych smoków, z którymi rywalizują o terytorium i skarby.
Mówili o nich krasnoludowie górscy, Ci, co kopią najgłębiej, iż spotkali tego smoka głęboko w górach Kazad-nar około 16 kilometrów pod powierzchnia ziemi, tam gdzie więzi z Planem Cieni są najsilniejsze.
Łuski kryształowego smoczątka mają srebrny kolor. Wraz z wiekiem stają się coraz bardziej jaśniejsze, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są jak przeźroczysty kryształ. Oprócz tego z biegiem lat łuski te są kompletnie nie widoczne, co sprawia, że gad wyglądy jakby był wykuty z kryształu.
Z wiekiem źrenice kryształowych smoków zmieniają swą barwę, jaśnieją, aż u najstarszych przypominają srebrno-przeźroczyste kule. Gady te posiadają lekką woń minerałów skalnych, co ich bardzo upodabnia do smoków ametystowych i trudno tu o pomyłkę.
Kryształowe smoki, podobnie jak ametystowe no i jak złote, żyją niemal wszędzie. Najczęściej siedziby zakładają w jaskiniach, gdzie tworzą się różnego rodzaju kryształy, którymi się żywią, lub w opuszczonych zamkach. Wydaje się, iż rywalizują o siedziby z ametystowymi smokami. Jednak obydwie rasy potrafią się jakoś dogadać między sobą, chyba, dlatego, że wiąże je kryształowe pochodzenie.
Kwarcowe smoki odżywiają się podobnie jak ametystowe, przede wszystkim zjadają minerały skalne i klejnoty. Najbardziej uwielbiają kryształy, a z nich ametysty. Za swoją pomoc lubią dostawać prezenty w postaci kamieni szlachetnych lub kryształy.
Łuski ametystowego smoczątka mają srebrno-fioletowy kolor. Wraz z wiekiem stają się coraz bardziej jaśniejsze, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są jak diament o lekko fioletowym zabarwieniu. Oprócz tego z biegiem lat łuski te są kompletnie nie widoczne, co sprawia, że gad wyglądy jakby był wykuty z kryształu.
Z wiekiem źrenice ametystowych smoków jaśnieją, aż u najstarszych przypominają kwarcowe kule. Gady te posiadają lekką woń minerałów skalnych.
Ametystowe smoki, podobnie jak złote, żyją niemal wszędzie. Najczęściej siedziby zakładają w jaskiniach, gdzie tworzą się kwarce, którymi się żywią, lub w opuszczonych zamkach.
Ametystowe smoki żywią się przede wszystkim minerałami skalnymi i klejnotami. Najbardziej uwielbiają kwarce, a z nich ametysty. Za swoją pomoc lubią dostawać prezenty w postaci kamieni szlachetnych.
Brunatne smoki
Brunatne smoki, zwane również wielkimi smokami pustyni, są okrutnymi
gadami. Nie posiadają skrzydeł, gdyż nie są im potrzebne do rycia głęboko
pod piaskami pustyni.Łuski tych gadów posiadają kolor pustynnego piachu, od ciemnego brązu u świeżo wyklutych z jaj do niemal białych w podeszłym wieku; skórzastymi i nie tak twardymi jak przedstawicieli smoczej rodziny. Smoki brunatne posiadają małe, połączone błoną pławną pazury, dobrze przystosowane do kopania, a także długą szyje na końcu, której znajduje się najeżony zębami pysk.
Mimo tego, iż smoki brunatne są inteligentne, ludzi oraz spokrewnione z nimi istoty postrzegają jako pożywienie. Mogą przez dłuższy czas wytrzymać na diecie "mineralnej" - jedząc nawet piasek - jednak znacznie wolą mięso (szczególnie preferują konie).
Smoki brunatne mieszkają w wykopanych przez siebie rozległych komnatach pod piaskami pustyni, mieszczącymi się zwykle na głębokości przynajmniej 300 metrów pod ziemią. Są zaprzysięgłymi wrogami błękitnych smoków, z którymi rywalizują o terytorium i skarby.
Cieniste smoki
Smoki cieniste to podstępne i zdradzieckie gady powiązane z Planem Cieni.
Posiadają przejrzyste łuski i ciemne ciała, przez co nie rzucają się w
oczy - z daleka wydają się być tylko złowróżbną masą cieni.
Mówili o nich krasnoludowie górscy, Ci, co kopią najgłębiej, iż spotkali tego smoka głęboko w górach Kazad-nar około 16 kilometrów pod powierzchnia ziemi, tam gdzie więzi z Planem Cieni są najsilniejsze.
Kryształowe smoki
Kryształowe smoki podobnie jak ametystowe są najelegantszymi ze wszystkich
gatunków tych istot. Pomagają jedynie dobrym istotom, choć już nie z
takim zapałem jak robią to ametystowe smoki. Często zmieniają swój wyląg w
pięknego wojownika, często paladyna.Łuski kryształowego smoczątka mają srebrny kolor. Wraz z wiekiem stają się coraz bardziej jaśniejsze, dzięki czemu łuski dorosłego smoka są jak przeźroczysty kryształ. Oprócz tego z biegiem lat łuski te są kompletnie nie widoczne, co sprawia, że gad wyglądy jakby był wykuty z kryształu.
Z wiekiem źrenice kryształowych smoków zmieniają swą barwę, jaśnieją, aż u najstarszych przypominają srebrno-przeźroczyste kule. Gady te posiadają lekką woń minerałów skalnych, co ich bardzo upodabnia do smoków ametystowych i trudno tu o pomyłkę.
Kryształowe smoki, podobnie jak ametystowe no i jak złote, żyją niemal wszędzie. Najczęściej siedziby zakładają w jaskiniach, gdzie tworzą się różnego rodzaju kryształy, którymi się żywią, lub w opuszczonych zamkach. Wydaje się, iż rywalizują o siedziby z ametystowymi smokami. Jednak obydwie rasy potrafią się jakoś dogadać między sobą, chyba, dlatego, że wiąże je kryształowe pochodzenie.
Kwarcowe smoki odżywiają się podobnie jak ametystowe, przede wszystkim zjadają minerały skalne i klejnoty. Najbardziej uwielbiają kryształy, a z nich ametysty. Za swoją pomoc lubią dostawać prezenty w postaci kamieni szlachetnych lub kryształy.